Fotogalerijen

Een ijzeren boom is niet meer dan een lang ijzeren staaf waaraan horizontale korte metalen staafjes gelast worden. Dit beschermd vooral tegen veegschade. Voordeel is wel dat dit hergebruikt kan worden.

IJzeren bomen dienen vlak langs de eindknop te worden geplaatst, zodat deze bescherming geboden wordt tegen vraatschade. Er zijn twee varianten: met horizontale stangen in alternerende richting, die goed werk tegen vegen. En een variant met horizontale stangen in één vlak, die geen volledige bescherming tegen vegen biedt.

Plantkokers zijn ronde of vierkante kokers die rond de jonge boom worden geplaatst. Ze zijn vervaardigd uit kunststof (vaak polypropyleen) en hebben een levensduur van vijf à zeven jaar. Na verloop van tijd moeten ze dus uit het bos verwijderd worden. De kokers hebben een steunlat nodig om overeind te blijven.

De meeste kokers hebben verluchtingsgaten waardoor een soort "serre-effect" ontstaat in de koker met een warmer en vochtiger klimaat tot gevolg. Dit klimaat zorgt voor een hogere aanwas en de hoogtegroei kan tot wel 25 à 55 % hoger liggen. De meest voorkomende kleuren zijn bruin, wit en groen.

Plantkokers beschermen tegen vraat- en veegschade, mits voldoende hoog.

Boomspiralen zijn spiraalvormige kokers van geperforeerde kunststof van 3 tot 5 centimeter breed. De spiralen worden vanaf de wortelhals beneden naar boven om de plant heen gedraaid. Hiermee wordt de stam beschermd tegen veegschade en vraatschade door konijnen of hazen.
Het beschermd niet tegen vraatschade door groter wild als ree of hert.

Tijdig verwijderen van de spiraal is aan te raden omdat ze kunnen ingroeien in de stam.

Gaasrasters worden het meest gebruikt, omdat een lange levensduur hebben en relatief snel en eenvoudig te plaatsen zijn. Ook kan het gaas meerdere keren hergebruikt worden. Rasters moeten voor de verschillende wildsoorten anders worden opgebouwd om effectief te zijn.

Er bestaan verschillende soorten gaas, maar de meest gebruikte soorten zijn ursusgaas (schapengaas) en zeskantgaas (kippengaas).
Ursusgaas is door zijn constructie en draaddikte steviger en duurzamer.

Om het gaas "recht" te houden, zijn verschillende middelen mogelijk: ijzeren Z-profielen, houten palen of zoals we het in Limburg gebruiken: draadstangen.

Gaasrasters worden het meest gebruikt, omdat een lange levensduur hebben en relatief snel en eenvoudig te plaatsen zijn. Ook kan het gaas meerdere keren hergebruikt worden. Rasters moeten voor de verschillende wildsoorten anders worden opgebouwd om effectief te zijn. Er bestaan verschillende soorten gaas, maar de meest gebruikte soorten zijn ursusgaas (schapengaas) en zeskantgaas (kippengaas). Ursusgaas is door zijn constructie en draaddikte steviger en duurzamer.

Om het gaas "recht" te houden, zijn verschillende middelen mogelijk: ijzeren Z-profielen, houten palen of zoals we het in Limburg gebruiken: draadstangen.

Een houten raster plaatsen is zeer arbeidsintensief en kostelijk. Ook hergebruik is vaak niet mogelijk. Daarom is het interessant om het materiaal aan te passen aan de nodige levensduur van het raster. Zo kan een houten raster van lariks of douglas ongeveer 8 jaar staan, wat vaak voldoende is. Voordeel van een houten raster is dat herstel zeer eenvoudig is en het materiaal niet uit het bos verwijderd moet worden maar gewoon in het bos kan wegrotten. Naar duurzaam materiaalgebruik kan de beheerder ook gebruik maken van hout uit zijn eigen bos om zo een lokale afzet in zijn eigen bos te creëren.

Netkokers (of gewoon "netjes" zoals wij ze noemen) zijn ronde of vierkante kokers gemaakt van kunststof "netten" met maaswijdten tussen 3 en de 30 millimeter. Deze netjes hebben ook één of liefst twee steunlat(ten) nodig om overeind te blijven.

In tegenstelling tot plantkokers leiden netkokers niet tot een vochtiger en warmer klimaat. De netkokers hebben veelal een zwarte of groene kleur, waardoor ze minder opvallen in het bos.

Netkokers beschermen, net als plantkokers tegen vraat- en veegschade, mits voldoende hoog.